Colaboración coa Masa Crítica de Vigo.

Este venres, como cada derradeiro do mes, toca Masa Crítica en Vigo. A pedalada sae ás 20:00h da Praza América e para o día seguinte, sábado 28, maseir@s locais organizan coa colaboración de reCiclos un cursiño básico de ergonomía, mantemento e pequenas reparacións da bicicleta. Terá lugar ás 11:00h no local Amalgama (Marqués de Valterra 5, Baixo), onde están a crear un ciclotaller autoxestionado. Non é necesaria a inscripción.

Preme aquí para descargar o flyer da convocatoria.

Ciclistas invisíbeis (Dan Koeppel, 2005).

Francisco Orellano érguese antes do amencer. As súas mañás, a veces durante semanas e semanas, son case sempre iguais. Carga coa bici desde o seu piso ata a rúa e pedalea cara a alborada. Pasa entre outros ciclistas que montan en postura erguida e silencio, sen mover practicamente nada máis que as súas pernas, que non xiran en cadencias alegres senón en lentos círculos. Avanzan rodando, con determinación, cara algún destino descoñecido.

Francisco ten un aire elegante sobre a súa bici. Os seus cabelos e o seu bigote, grises, están acicalados, a súa camisa a raias pranchada. Está orgulloso do seu aspecto.

Percorre as anchas avenidas que conducen aos embarcadoiros de Long Beach, California. Pasa por diante de supermercados pechados e concesionarios de coches a escuras. A veces pedalea a través do resplandor dunha gasolineira 24 horas. Por momentos pensa en El Salvador, onde ía a pé ao traballo. Mais polo xeral, mentres pedalea, pensa en se hoxe traballará.

Cantas utopías e distopías caben nun coche? (Isidro López, 2012).

A extensión social do uso do coche é o prato forte da promesa utópica do capitalismo de posguerra. A chamada sociedade de consumo parecía acabar coa maldición que lanzaron os ludditas: «Detrás das máquinas atópanse as relacións de produción». Expansión suburbana, vivendas unifamiliares, vacacións pagadas e, sobre todo, unha subcultura xuvenil do anos ’50 que foi a primeira en formular a visión tópica do coche como reduto da liberdade individual eran os pratos fortes desta promesa. Só uns poucos elitistas culturais como Adorno problematizaban esta visión convencional do pacto de ocio e mobilidade fronte á produción, observando con desgusto burgués que o coche era un paso máis nunha estruturación do tempo de non traballo que, en última instancia, faría que este fose indistinguible do tempo de traballo: «O triunfo do velocímetro calma dunha maneira ritual a angustia do perseguido», escribiría en Minima Moralia.

A contracultura abriu o fogo cultural contra o coche. Incluso antes da crise do petróleo, os hippies preferiron a moto -o individualismo xenuíno- e, sobre todo, as furgonetas -a metáfora comunitaria-, vehículo este que chegou ao paroxismo co demencial autobús máxico de Ken Kesey que transportaba a unha horda de peludos nunha especie de comuna móbil desde a que regalaban LSD aos transeúntes.

reCiclos pecha nas vacacións.

O ciclotaller reCiclos toma vacacións durante este verán. Aínda que faremos algunhas actividades con outros colectivos, as sesións de autoreparación dos luns non voltarán ata agosto ou setembro. Se queredes contactar connosco podedes escribirnos a porpropolis[arroba]gmail[punto]com.