You are currently browsing the tag archive for the ‘audiovisual’ tag.
Carlos pedalea nunha bici-licuadora para facer zume de mango e laranxa. Aquí, no taller de Maya Pedal, na comunidade de San Andrés de Itzapa, ao sur de Guatemala, están construíndo bici-máquinas cunha ampla variedade de funcións: debullar millo, lavar roupa, bombear auga ou xerar electricidade entre outras. Moi cerca, en México, a poboación rural sofre problemas económicos, mais rexeita as supostas solucións gobernamentais: mega-proxectos de embalses, de produción e xestión centralizada de enerxía, que desbaratan as comunidades e as converten en dependentes dos mercados internacionais, as grandes corporacións e as políticas estatais. No estado sureño de Chiapas, por exemplo, 400.000 persoas -do millón de habitantes deste estado- deixan sen pagar as facturas eléctricas, en moitos casos fan parte dunha campaña organizada contra as maquinacións do goberno, mentres noutras simplemente non hai posibles para atender as facturas. Unha das iniciativas ao respecto foi a creación dunha rede de electricistas independentes, que imparten obradoiros sobre cómo reconectar a electricidade ás comunidades. Outra iniciativa pode atoparse no grupo «La Casita» (C.A.C.I.T.A. -Centro Autónomo para a Creación Intercultural de Tecnoloxías Apropiadas), na cidade de Oaxaca, que en oposición aos grandes proxectos pretende aumentar a autonomía das comunidades indíxenas e os pequenos agricultores. Ler o resto desta entrada »
Dez anos despois de ser desaloxado en medio da remodelación do barrio madrileño da Ventilla, o taller de Higinio Domingo Perucha volve estar baixo ameaza. O colectivo Dentera lanzou nas pasadas semanas unha campaña de crowfunding para financiar, ademais da defensa legal, un proxecto documental co que denunciar un segundo proceso de desaloxo, novamente vencellado á especulación inmobiliaria, e profundizar na vida e obra do mestre. Perucha, matriceiro e artesán da bicicleta, é unha figura heterodoxa no ciclismo. Ex-corredor e técnico campión, vencellado ao deporte corporativo, desenvolve non obstante un traballo no seu taller que reinventa os modos de participación e organización social en torno a unha tecnoloxía globalizada.
Cansas de que lles quiten das mans as ferramentas dos talleres DIY (faino ti mesmx) e ser tratadas como obxectos sexuais na escea ciclista, Laila Davis e Alicia Dvorak realizan Dudey Free Zone, un documental de 26 minutos sobre as sesións só de mulleres, transexuais e persoas queer en varios talleres comunitarios en Estados Unidos. «Centrámonos nestes espazos porque é onde se atopa a maioría da nosa experiencia, e onde as cuestións en torno ao xénero e as bicicletas se debaten máis acaloradamente debido á súa natureza colectiva e democrática. Pero tamén queriamos facer un filme que fora relevante para quenes traballen ou sexan clientes nos talleres comerciais, onde moitas veces hai pouca consciencia do sexismo aínda predominante na cultura ciclista».
Máis información en http://dudeyfreezone.wordpress.com/
O tema dos créditos é Somewhere You Didn’t Know de Alas, Alas.
Vai para vinte anos, en setembro do 92 tras un visionado de Return of the Scorcher (1992), un grupo activista da cidade de San Francisco toma do documental do propio White o nome de Masa Crítica para a práctica de paseos ciclistas mensuais na que comezaran a traballar pouco tempo antes. Aínda que tamén dea conta da rápida internacionalización do movemento político, We are traffic! está centrada nesta experiencia californiana da que agroma un conxunto táctico que -con pequenas diferencias en cada localización singular- é o blandido en centos de cidades; unha zona autónoma temporal e festiva que circula resignificando as bicicletas e os espacios públicos baixo o dominio das políticas do todo para o coche privado. A máis, é en San Francisco onde se dá a máis disparatada intervención para controlar a Masa Crítica desde os poderes públicos, que titubean entre a disuasión e a patrimonialización, e que desencadeará os disturbios de xullo do 97.
Rumbo ao Cyclocamp. Eis unha achega fílmica á Vienna Bikekitchen, un dos ciclotalleres locais.
En Return of the Scorcher quixen combinar a historia radical da bicicleta co seu emerxente renacimento nun contexto de crises medioambientais e sociais.
Ted White.
De cómo Scorcher deu nome ao movemento Masa Crítica:
George Bliss i eu fomos a China a investigar a escea ciclista alí e facer algunha filmación. Na película George describía o fluxo das bicis e o tráfico motorizado nas cidades chinesas como “unha cuestión de masa crítica”, na que “as bicis achéganse ás interseccións [sen semáforos] e agardan ata reunir a un número suficiente para sair e impoñerse aos coches, facéndoos deterse, e viceversa”.
Return of the Scorcher fíxose pública no momento e o lugar máis certeiros -verán de 1992 en San Francisco-, e ante o público máis oportuno. […] Aquela esceda de “masa crítica” en China realmente conectou coa xente e, nun par de meses, o que comezara como “Coágulo de Ciclistas Urbanos” (Commute Clot), pasou a chamarse “Masa Crítica”.
Extracto de: White, Ted, “Reel on Wheels” en Carlsson, Chris, Critical Mass, Bicyclingn’s Defiant Celebration, AK Press, Oakland, 2002.
Polo desbordante do evento e o limitado do tempo e as enerxías, antes que prescindir de demasiados fragmentos máis ou menos subterráneos e facer unha crónica pobre, indexo as de outrxs:
La Kritikona. Crónica de una Masa Crítica soñada, pola Masa Crítica de Bilbo
Ona, ona, ona… Gora Kritikona, por BiciChunga
Video por BiciCam:
Máis en http://kritikona.wordpress.com/
Velosofía 