Bici-máquinas, pedaleando cara a autonomía (Moritz Binzer, 2012).

 

Carlos pedalea nunha bici-licuadora para facer zume de mango e laranxa. Aquí, no taller de Maya Pedal, na comunidade de San Andrés de Itzapa, ao sur de Guatemala, están construíndo bici-máquinas cunha ampla variedade de funcións: debullar millo, lavar roupa, bombear auga ou xerar electricidade entre outras. Moi cerca, en México, a poboación rural sofre problemas económicos, mais rexeita as supostas solucións gobernamentais: mega-proxectos de embalses, de produción e xestión centralizada de enerxía, que desbaratan as comunidades e as converten en dependentes dos mercados internacionais, as grandes corporacións e as políticas estatais. No estado sureño de Chiapas, por exemplo, 400.000 persoas -do millón de habitantes deste estado- deixan sen pagar as facturas eléctricas, en moitos casos fan parte dunha campaña organizada contra as maquinacións do goberno, mentres noutras simplemente non hai posibles para atender as facturas. Unha das iniciativas ao respecto foi a creación dunha rede de electricistas independentes, que imparten obradoiros sobre cómo reconectar a electricidade ás comunidades. Outra iniciativa pode atoparse no grupo «La Casita» (C.A.C.I.T.A. -Centro Autónomo para a Creación Intercultural de Tecnoloxías Apropiadas), na cidade de Oaxaca, que en oposición aos grandes proxectos pretende aumentar a autonomía das comunidades indíxenas e os pequenos agricultores.

Crowfunding polo Perucha.

 

Dez anos despois de ser desaloxado en medio da remodelación do barrio madrileño da Ventilla,  o taller de Higinio Domingo Perucha volve estar baixo ameaza. O colectivo Dentera lanzou nas pasadas semanas unha campaña de crowfunding para financiar, ademais da defensa legal, un proxecto documental co que denunciar un segundo proceso de desaloxo, novamente vencellado á especulación inmobiliaria, e profundizar na vida e obra do mestre. Perucha, matriceiro e artesán da bicicleta, é unha figura heterodoxa no ciclismo. Ex-corredor e técnico campión, vencellado ao deporte corporativo, desenvolve non obstante un traballo no seu taller que reinventa os modos de participación e organización social en torno a unha tecnoloxía globalizada.

Ciclotalleres autoxestionados en Europa, novas creacións institucionais do activismo ciclista. Notas do Cyclocamp 2011.

Nun ambiente celebrativo e formativo, a finais do pasado xullo tivo lugar nun pequeno pobo austríaco a primeira edición do Cyclocamp, un festival Do It Yourself (faino ti mesmx) de carácter transnacional -na práctica fundamentalmente europeo- en torno á creatividade político-cultural do activismo ciclista que reuniu a cerca de duascentas persoas de máis dunha trintena de proxectos diferentes.

O Cyclocamp revelouse como un encontro sen par a esta beira do Atlántico -en Norteamérica existe o homólogo BikeBike!– debido á confluencia de activistas de moitos países diferentes e o seu carácter decididamente comunicacional e reflexivo. Sen disquisicións teoréticas moi elaboradas nin moita amplitude de observación (levarían máis tempo do que agora dispoño e máis traballo do que levo feito), neste post comparto as notas tomadas durante a semana que durou o festival e pouco máis.