Ciclotalleres autoxestionados en Europa, novas creacións institucionais do activismo ciclista. Notas do Cyclocamp 2011.

Nun ambiente celebrativo e formativo, a finais do pasado xullo tivo lugar nun pequeno pobo austríaco a primeira edición do Cyclocamp, un festival Do It Yourself (faino ti mesmx) de carácter transnacional -na práctica fundamentalmente europeo- en torno á creatividade político-cultural do activismo ciclista que reuniu a cerca de duascentas persoas de máis dunha trintena de proxectos diferentes.

O Cyclocamp revelouse como un encontro sen par a esta beira do Atlántico -en Norteamérica existe o homólogo BikeBike!– debido á confluencia de activistas de moitos países diferentes e o seu carácter decididamente comunicacional e reflexivo. Sen disquisicións teoréticas moi elaboradas nin moita amplitude de observación (levarían máis tempo do que agora dispoño e máis traballo do que levo feito), neste post comparto as notas tomadas durante a semana que durou o festival e pouco máis.

Framing the bike.

Á vista da profusa blogosfera en favor da bicicleta, cabe cuestionar a singularidade e pertinencia de cada nova proposta. E isto é algo que amola bastante abordar nun comezo, por aquelo de saber que non hai máis camiño ca o que se fai ao andar.

Con todo, sempre se comeza polo medio. Sempre se está xa a algunha cousa i este blogue insírese nunha experiencia de activismo tecnosocial en reCiclos, un taller de bicicletas non comercial, xestionado de maneira independente e comunitaria i encadrado no movemento Masa Crítica da Coruña.